"Ilumíname" Manuel Castelin
Robots estetas.
Francisco Javier López Naranjo
Cierta vez de Babélpolis enviaron
un sofista erudito en arte y ciencia;
y al bardo Nabsacadas replicó:
—¡Qué absurda y demencial es tu poética!
Si el silencio predicas, ¡que te calles!,
en Babélpolis dicen los poetas.
Nabsacadas, el bardo, replicó:
—¿Poetas, dices tú?, ¿acaso crean?
Poesía proviene de poieo:
crear, gestar, quien es poeta crea.
El bardo druida, el celta eran sagrados,
y el vate del romano era un profeta.
Usando estas antiguas acepciones,
legítimas, valiosas, primigenias,
verás tú que no existen en Babélpolis
fieles poetas, sí robots estetas.
Hoy hay computadores que componen
música, versos, cantos y poemas.
Trabajan con programas cibernéticos,
son los hijos prodigios de la técnica.
¿Serán por ello músicos o artistas?
¡No!, creador es quien siente la belleza.
¡Cuántos hay que componen como máquinas
y se arrogan el nombre de poetas!
Los símbolos, imágenes, palabras…
debieran ser sirvientes de la esencia.
Allá se quedan en los meros símbolos,
idolatran las formas y apariencias.
Para que lo esencial se manifieste
debe morir lo falso en la conciencia.
Renuncio a ser esclavo de los símbolos.
Oh, Vacío, ¡ilumíname e impera!
"O esencial" Manuel Castelin
EN GALEGO
Robots estetas.
Francisco Javier López Naranjo
EN EL ESPAÑOL ORIGINAL
Certa vez de Babélpolis enviaron
un sofista erudito en arte e ciencia;
e ao bardo Nabsacadas replicou:
-Que absurda e demencial é a túa poética!
Se o silencio predicas, que che cales!,
en Babélpolis din os poetas.
Nabsacadas, o bardo, replicou:
-Poetas, dis ti?, seica crean?
Poesía provén de poieo:
crear, xestar, quen é poeta crea.
O bardo druida, o celta eran sagrados,
e o vate do romano era un profeta.
Usando estas antigas acepcións,
lexítimas, valiosas, primixenias,
verás ti que non existen en Babélpolis
fieis poetas, si robots estetas.
Hoxe hai computadores que compoñen
música, versos, cantos e poemas.
Traballan con programas cibernéticos,
son os fillos prodixios da técnica.
Serán por iso músicos ou artistas?
Non!, creador é quen sente a beleza.
Cantos hai que compoñen como máquinas
e arróganse o nome de poetas!
Os símbolos, imaxes, palabras?
deberan ser serventes da esencia.
Alá quédanse nos meros símbolos,
idolatran as formas e aparencias.
Para que o esencial maniféstese
debe morrer o falso na conciencia.
Renuncio a ser escravo dos símbolos.
Oh, Baleiro, ilumíname e impera!
"Degostar a beleza" Manuel Castelin
EM PORTUGUÊS
Robôs estetas.
Francisco Javier López Naranjo
Certa vez de Babélpolis enviaram
um sofista erudito em arte e ciência;
e ao bardo Nabsacadas replicou:
Que absurda e demencial é a tua poética!
Se o silêncio pregas, ¡que te cales!,
em Babélpolis dizem os poetas.
Nabsacadas, o bardo, replicou:
-Poetas, dizes tu?, talvez criam?
Poesia provém de poieo:
criar, gestar, quem é poeta cria.
O bardo druida, o celta eram sagrados,
e o vate do romano era um profeta.
Usando estas antigas acepções,
legítimas, valiosas, primigênias,
verás tu que não existem em Babélpolis
fiéis poetas, sim robôs estetas.
Hoje há computadores que compõem
música, versos, cantos e poemas.
Trabalham com programas cibernéticos,
são os filhos prodígios da técnica.
Serão por isso músicos ou artistas?
Não!, criador é quem sente a beleza.
Quantos há que compõem como máquinas
e arrogan-se o nome de poetas!
Os símbolos, imagens, palavras?
deveram ser serventes da essência.
Lá ficam nos meros símbolos,
idolatram as formas e aparências.
Para que o essêncial se manifeste
deve morrer o falso na consciência.
Renuncio a ser escravo dos símbolos.
Oh, Vazio, ilumina-me e impera!
Nenhum comentário:
Postar um comentário