terça-feira, 23 de março de 2021

0-15- NABSACADAS Y LOS ROBOTS













"Robots". Manuel Castelin

Nabsacadas y los robots.

Francisco Javier López Naranjo

ORIGINAL EN ESPAÑOL:


Nabsacadas, de nívea cabellera,

hirsuta barba y continente ascético,

predicaba a robots sin ningún fruto,

en un país materialista y técnico.

Los hombres comportábanse en Babélpolis

como robots movidos por preceptos.

Y muchos, inconscientes, se creían

en posesión de la verdad y rectos.

Se aceptaba por «Dios» y por «amor»

lo computable sólo en sus cerebros.

Los seguidores de hombres y doctrinas

tratábanse con odios o recelos.

A nombre de sus dioses y verdades

profanaban a Dios y los derechos.

Dominaban el mundo los sofistas,

maquiavelos, tartufos, fariseos.

Nabsacadas, el bardo, habló a las maquinas:

—Mi poética senda es el silencio,

y flore así el amor, la gran belleza,

quien duerme en lo profundo del ser nuestro.

Despertadla limpiando vuestras mentes

de condicionamientos y preceptos,

para poder seguirla sólo a ella.

¿Por qué imitar?: seguid al dios interno.

Nabsacadas miró a la multitud;

mas sus palabras no encontraban eco.

Los autómatas eran como piedras,

no estaban programados para esto.

Lloró el asceta. El viento parecía

susurrar: «Vox clamantis in deserto».

Sin embargo, se oyó mi voz robótica

que dijo: —¡Estoy dispuesto a tu evangelio!

"Manipulación". Manuel Castelin
EN GALEGO:
Nabsacadas e os robots.

Francisco Javier López Naranjo

Nabsacadas, de nívea cabeleira,

hirsuta barba e continente ascético,

predicaba a robots sen ningún froito,

nun país materialista e técnico.

Os homes comportábanse en Babélpolis

como robots movidos por preceptos.

E moitos, inconscientes, críanse

en posesión da verdade e rectos.

Aceptábase por «Deus» e por «amor»

o computable só nos seus cerebros.

Os seguidores de homes e doutrinas

tratábanse con odios ou receos.

A nome dos seus deuses e verdades

profanaban a Deus e os dereitos.

Dominaban o mundo os sofistas,

maquiavelos, tartufos, fariseos.

Nabsacadas, o bardo, falou ás maquinas:

-A miña poética senda é o silencio,

e flore así o amor, a gran beleza,

quen dorme no profundo do ser noso.

Espertádea limpando as vosas mentes

de condicionamientos e preceptos,

para poder seguila só a ela.

Por que imitar?: seguide ao deus interno.

Nabsacadas mirou a multitude

mais as súas palabras non atopaban eco.

Os autómatas eran como pedras,

non estaban programados para isto.

Chorou o asceta. O vento parecía

rumorear: «Vox clamantis in deserto».

Con todo, oíuse a miña voz robótica

que dixo: -Estou disposto ao teu evangelio!























Desfile. Manuel Castelin.

EM PORTUGUÊS:
Nabsacadas e os robôs.

Francisco Javier López Naranjo

Nabsacadas, de nívea cabeleira,

hirsuta barba e continente ascético,

pregava a robôs sem nenhum fruto,

num país materialista e técnico.

Os homens comportábanse em Babélpolis

como robôs movidos por preceitos.

E muitos, inconscientes, criam-se

em posse da verdade e retos.

Aceitava-se por «Deus» e por «amor»

o computável só em seus cérebros.

Os seguidores de homens e doutrinas

tratábanse com ódios ou receios.

No nome dos seus deuses e verdades

profanavam a Deus e aos direitos.

Dominavam o mundo os sofistas,

maquiavelos, tartufos, fariseos.

Nabsacadas, o bardo, falou às maquinas:

-Minha poética senda é o silêncio,

e flore assim o amor, a grande beleza,

quem dorme no profundo do ser nosso.

Acordai-a limpando vossas mentes

de condicionamientos e preceitos,

para poder seguí-la só a ela.

Por que imitar?: segui ao deus interno.

Nabsacadas olhou à multidão;

mas suas palavras não encontravam eco.

Os autómatas eram como pedras,

não estavam programados para isto.

Chorou o asceta. O vento parecia

susurrar: «Vox clamantis in deserto».

No entanto, ouviu-se minha voz robótica

que disse: -¡Estou disposto a teu evangelho!
 

Nenhum comentário:

Postar um comentário