El país de la belleza.
Francisco Javier López Naranjo
EN EL ESPAÑOL ORIGINAL:
Poetizaba el bardo Nabsacadas
sobre ¿qué es arte?, en una gran polémica;
y, entonces, preguntáronle al lirida:
—¿Maestro, para ti, que es ser poeta?
Miró el asceta, absorto, el riente oasis;
se extasió en la quietud de la cisterna.
Voló el cantor y Nabsacadas dijo:
—Volemos al país de la belleza.
Allí viven los hombres que lograron
encarnar el amor por su pureza;
y embriagados de éxtasis divino
con pincel, pluma, lira o cincel crean,
tratando de elevar hasta su reino
con arte regio y puro a las conciencias.
Son los artistas de la luz y fieles,
en su conducta esplende la belleza.
Hay otros que visitan, de turistas,
el divino país de la belleza.
Son quienes en momentos inspirados
se levantan del fango de la tierra;
y de altas regiones arquetípicas
plasman cuadros, estatuas, cantos, épicas;
pero vuelven de nuevo hacia su jaula,
cual ave que voló y es prisionera.
Y, entonces, contradicen con sus actos
la hermosa perfección que en su arte expresan.
Hay también los que imitan como máquinas
y quienes rinden culto a las tinieblas.
Me preguntáis, vosotros, la opinión
sobre qué es para mí el ser poeta:
es volar como un pájaro cantor
que viva en el país de la belleza.
EN GALEGO
O país da beleza.
Francisco Javier López Naranjo
Poetizaba o bardo Nabsacadas
sobre que é arte?, nunha gran polémica;
e, entón, preguntáronlle ao lirida:
-Mestre, para ti, que é ser poeta?
Mirou o asceta, absorto, o riente oasis;
Extasiouse na quietude da cisterna.
Voou o cantor e Nabsacadas dixo:
-Voemos ao país da beleza.
Alí viven os homes que lograron
encarnar o amor pola súa pureza;
e embriagados de éxtase divino
con pincel, pluma, lira ou cincel crean,
tratando de elevar ata o seu reino
con arte rexio e puro ás conciencias.
Son os artistas da luz e fieis,
na súa conduta esplende a beleza.
Hai outros que visitan, de turistas,
o divino país da beleza.
Son quen en momentos inspirados
levántanse do lodo da terra;
e de altas rexións arquetípicas
plasman cadros, estatuas, cantos, épicas;
pero volven de novo cara á súa gaiola,
cal ave que voou e é prisioneira.
E, entón, contradin cos seus actos
a fermosa perfección que na súa arte expresan.
Hai tamén os que imitan como máquinas
e quen renden culto ás tebras.
Preguntádesme, vós, a opinión
sobre que é para min o ser poeta:
é voar como un paxaro cantor
que viva no país da beleza.
"O país da beleza". Manuel Castelin
EM PORTUGUÊSO país da beleza.
Francisco Javier López Naranjo
Poetizava o bardo Nabsacadas
sobre o que é arte?, numa grande polêmica;
e, então, perguntaram ao lirida:
-Mestre, para você, o que é ser poeta?
Olhou o asceta, absorto, o riente oásis;
Extasiou na quietude da cisterna.
Voou o cantor e Nabsacadas disse:
-Voemos ao país da beleza.
Ali vivem os homens que conseguiram
encarnar o amor por sua pureza;
e embriagados de êxtase divino
com pincel, pluma, lira ou cincel criam,
tentando elevar até seu reino
com arte régio e puro às consciências.
São os artistas da luz e fiéis,
na sua conduta esplende a beleza.
Há outros que visitam, de turistas,
o divino país da beleza.
São quem em momentos inspirados
levantam-se do lodo da terra;
e de altas regiões arquetípicas
plasman quadros, estátuas, cantos, épicas;
mas voltam de novo à sua gaiola,
qual ave que voou e é prisioneira.
E, então, contradizem com seus atos
a formosa perfeição que na sua arte expressam.
Há também os que imitam como máquinas
e quem rendem culto às trevas.
Perguntan-me, vocês, a opinião
sobre o que é para mim o ser poeta:
é voar como um pássaro cantor
que viva no país da beleza.
Nenhum comentário:
Postar um comentário