EN EL ESPAÑOL ORIGINAL:
Gracias, mujer. Francisco Javier López Naranjo
Gracias te doy, mujer, venusta amada,
por ser en mi destierro compañera,
nido, remanso, oasis, puerto, bálsamo;
y porque fuiste en el Edén mi Eva.
Gracias te doy también por las espinas
de tus rosas, amante Magdalena:
por las tinieblas anhelé la luz,
y aprendí del pecado la sapiencia.
Gracias por el arrobo que provocas
cuando ardiente desnudo tu belleza;
por tus besos, caricias, erotismos,
ritmos, caderas, muslos, senos, piernas.
Gracias, oh amada, por tus bellos ojos
que al besarte cual astros centellean;
por el samadhi o éxtasis que siento
cuando bebo en tu cáliz agua eterna.
Gracias, sacerdotisa, maga, esposa,
por hacerme sentir un dios u hoguera
con la alquimista cópula, el arcano
que transforma a los hombres en estrellas;
por permitir hacer contigo cruz,
formando un solo ser de gloria plena;
como estábamos tú y yo cuando el alfa
y lo estaremos cuando torne omega.
Gracias te doy, mujer, silente amada,
por ser tú mi otro ser, alma gemela,
mi ninfa, musa, eterno femenino,
mi Perséfone, Laura, Dulcinea,
Margarita, Beatriz, Stella Maris,
fuente de inspiración de mi epopeya.
Y perdón por haberte profanado
¡guerreándole al silencio tu belleza!
"Ilusión de home". Manuel Castelin
Grazas, muller. Francisco Javier López Naranjo
Grazas douche, muller, venusta amada,
por ser no meu desterro compañeira,
niño, remanso, oasis, porto, bálsamo;
e porque fuches no Edén a miña Eva.
Grazas douche tamén polas espiñas
das túas rosas, amante Magdalena:
polas tebras anhelei a luz,
e aprendín do pecado a sapiencia.
Grazas polo arrobo que provocas
cando ardente espido a túa beleza;
polos teus bicos, caricias, erotismos,
ritmos, cadeiras, coxas, seos, pernas.
Grazas, oh amada, polos teus belos ollos
que ao bicarche cal astros centellean;
polo samadhi ou éxtase que sento
cando bebo no teu cáliz auga eterna.
Grazas, sacerdotisa, meiga, esposa,
por facerme sentir un deus ou fogueira
coa alquimista cópula, o arcano
que transforma aos homes en estrelas;
por permitir facer contigo cruz,
formando un único ser de gloria plena;
como estabamos ti e máis eu cando o alfa
e estarémolo cando torne omega.
Grazas douche, muller, silente amada,
por ser ti o meu outro ser, alma xémea,
a miña ninfa, musa, eterno feminino,
miña Perséfone, Laura, Dulcinea,
Margarita, Beatriz, Stella Maris,
fonte de inspiración da miña epopeia.
E perdón por haberche profanado
guerreándolle ao silencio a túa beleza!
EM PORTUGUÊS
Obrigado, mulher. Francisco Javier López Naranjo
Obrigado, mulher, venusta amada,
por ser no meu desterro parceira,
ninho, remanso, oásis, porto, bálsamo;
e porque foste no Edén a miña Eva.
Grato sou-te também pelos espinhos
das tuas rosas, amante Magdalena:
pelas trevas almejei a luz,
e aprendi do pecado a sapiencia.
Obrigado pelo arrobo que provocas
quando ardente despido tua beleza;
por teus beijos, carícias, erotismos,
ritmos, quadrís, coxas, seios, pernas.
Grato, oh amada, por teus belos olhos
que ao te beijar qual astros centelhan;
pelo samadhi ou êxtase que sinto
quando bebo no teu cálice água eterna.
Obrigado, sacerdotisa, maga, esposa,
por fazer-me sentir um deus ou fogueira
com a alquimista cópula, o arcano
que transforma aos homens em estrelas;
por permitir fazer contigo cruz,
formando um únic ser de glória plena;
como estávamos tu e mais eu quando o alfa
e o estaremos quando torne omega.
Obrigado sou-te, mulher, silente amada,
por ser tu meu outro ser, alma gêmea,
a miña ninfa, musa, eterno feminino,
miña Perséfone, Laura, Dulcinea,
Margarita, Beatriz, Stella Maris,
fonte de inspiração da minha epopeia.
E perdão por ter-te profanado
guerreándo-lhe ao silêncio a tua beleza!
Nenhum comentário:
Postar um comentário